karanlık hikayeler ve iç sıkıntıları üzerine

karanlık hikayeler ve iç sıkıntıları

Sadece O Sahneye Ulaşmak İçin Yazıyorum—Geri Kalan Her Şey Yolun Kendisi

Sadece O Sahneye Ulaşmak İçin Yazıyorum—Geri Kalan Her Şey Yolun Kendisi

Anadilimde üç kurgu roman yazdım. Bunlardan birini İngilizce’ye çevirdim. Her gün yazmaya çalışıyorum. Yazamadığım günlerde telefonum notlarla doluyor. Bazen günde sekiz-on not yazdığım oluyor. Tabii hepsi kitaba girmiyor. Bazılarını kullanıyorum. Başkaları yazmaya nereden başlıyor, hiç bilmiyorum. Hiç sormadım da. Hiç yaratıcı yazarlık kursuna gitmedim. Bir yazarla yazarlık üzerine sohbet

Neden yahu?

Neden hep çalışmamız gerekiyor? Sabah uyanıyoruz, hazırlanıyoruz, işe gidiyoruz, bir şeyler yapıyoruz. Bize sorumluluklar yükleniyor. Onları yerine getiriyoruz. Bitmiyor. Ertesi gün devam ediyor. Sonraki gün de devam ediyor. Hafta sonu nefes aldık zannediyoruz. Sonra gene çalışıyoruz. Tatile çıkıyoruz. Geri dönüyoruz. Kaldığımız yerden devam ediyoruz. Yaşlanıyoruz. Emekli olduğumuzda, tüm bu yaşımızda

Tebeşirin hikâyesi

Tebeşirin hikâyesi

Tükenmez kalem değildim. Tebeşirdim. İlk yağmurda yıkanıp gideceğini bilsem de bağırdım büyük harflerle hayatımı Yazdıkça tükendim Az daha dayan oğlum; çok az kaldı bitmeme. Tamamen tükendiğinde ve artık senden geriye yazacak harfler kalmadığında geçecek bu acı, bu varoluş sancısı. Hiçbir zaman aradığın o dost, tam olmayacak. Bir olmayacaksın asla, hep

Perdenin arkasında

Perdenin arkasında

Yazmak benim hobim. Sadece yazmayı seviyorum. Hikâyeler yaratmak, hoşuma gidiyor. Bir iki arkadaşım okur da yorum yaparsa, havalara uçuyorum. İlk kitabım, "Bir Bar Hikâyesi"'ni yazmayı bitirdiğimde, heyecanla dostum Çağrı'ya yollamıştım. "Bu gerçek bir roman gibi olmuş," demişti. O gazla da birkaç arkadaşıma

Günlük

Eşim'e; Birinci gün. Dünkü yağmurdan ıslanmış kaldırımlarda pırıl pırıl parlıyor güneş. Taze bir sabah serinliği doluyor penceremden. Derin derin soluyorum bu zamansız güneşi. İkinci gün. Ne şanslıyım! İki gün üst üste güneşli bir sabaha uyanıyorum. Küçük pamuk taneleri gibi uçuşan beyaz bulutları saymazsak, masmavi bir gökyüzü! Bir gökyüzü

Uzun zamandan sonra

Uzun zamandan sonra

Kafade bir öğleden sonra, önümde kağıt ve sevdiğim bir dolma kalem. Soğuk, kurumsal bir kafeyi, diğerlerinden ne ayırır, diye sorarsanız; sanırım kimsenin kimseyi tanımıyor olmasıdır. Ya da umursamıyor olması. Kırk yıl hatırı olan kahveler, yerini kullan-at dakikalara bırakıyor. Kahvenin ya da mekanın hiç önemi kalmıyor. İnsanlar buraya, kısa süre soluklanmak,

Çünkü ben

Çünkü ben, şiir seviyorum. Ve şiir yazabilen insanlara kızamıyorum. Nazım Hikmet, Sezai Karakoç, Attila İlhan, Turgut Uyar, Yunus Emre, Neruda, Yılmaz Erdoğan, Nilgün Marmara, Didem Madak... görüşü ne olursa olsun, yüreğinde şiir olan ve iyi şiir yazan kimseye gönül koyamıyorum. Çünkü ben mavileri seviyorum... Son nefesimi verirken bir öğle vakti

Bay Gadget ile bana mesajınızı iletin!

Bay Gadget ile bana mesajınızı iletin!

Bu aralar üçüncü kitabı yazmak için gerekli motivasyona sahip olamadığım için, başka şeylerle uğraşıyorum. Bu da son saçmalığım Bay Gadget. Bir masa üstü yardımcısı. Bay Gadget dört kalem pil ya da bir USB kablo ile çalışıyor. Kalem piller bir günde tükendiği için genelde kablodayız :D Bay Gadget bana saati gösterebiliyor;

Unutma

Bir gün aşık olursan çocuk, unutma sakın. Bir kalbi sevmek solcu bir eylemdir. Bir sokak duvarına sevdiğini haykırmak gibidir. Bir sevda şiiridir, bir türküdür, bir isyandır. Unutma çocuk, Sevmek çorak topraklardan geçen uzun bir otobüs yolculuğudur. Camların ardındaki hayatların hayalidir. Postane memuru Ahmet'in karısı Şerife'nin elinden

Bence artık ben de herkes gibiyim

Bence artık ben de herkes gibiyim

Bazı aşk şiirlerini alıp, kendi hayallerime, hani o yirmi yaşındaki gençliğe söylesem, farklı bir anlam kazanıyor; Büsbütün unuttum seni eminim Maziye karıştı şimdi yeminim Kalbimde senin için yok bile kinim Bence sen de şimdi herkes gibisin -Nazım Hikmet- Eskiden, hatta belki birkaç yıl öncesine dek ne kadar naifmişim. Ne kadar

Uzaktan geldim

Uzaktan geldim. Geldiğim yerleri bilmezsin. Kimsenin konuşmadığı, kimsenin yüz yüze bakmadığı, ucu sonu belli olmayan bir kervanda kırk sene yürüdüm. Haramiler kesti yolumuzu, haraç verdim, kılıç çektim, dayak yedim, gece uykularımda yarınlarımı çaldılar, elimde avucumda kalan kum taneleriyle yoluma devam ettim. Uzaktan geldim. Yoruldum. Susuzluğu bilirim. Açlığı da. Gece yarıları

Sert sessiz

Bazen oluyor. Bir anda hevesim kaçıveriyor. Üçüncü kitap ile ilk kitabımı yazıyorum. Ama bir türlü gitmiyor işte. Yazmak için sebeplere ihtiyaç duyuyorum. Kaprisli miyim? Naza mı çekiyorum? Hayır. Bazen işte, olmayınca olmuyor. Yazmak için çok sert, çok gerçek, koyu ve yakıcı bir sebep arıyorum. Çünkü artık düşlerimde bile beni ele

Kelimeler

Bir elimde on yedi yaşım Bir elimde mavi gökyüzü İçimde sessiz kalmışım, ağlayan çocuk yüzüm duvara dönük Aynada kelimelere muhtaç yorgun bir adam (kelimelerde duyacaksınız sesimi) Bir sıcak merhaba ile ısıtıp bir bardak çay üstüne üşümüş elleri Bir mendireğin kuytusunda fırtınalı deniz, karanlık bulutlar Başımı dizlerine dayayıp uyumanın hayali Oysa

Kitap yazdım, bedavaya basılır mı?

Kitap yazdım, bedavaya basılır mı?

Basılır. Öncelikle bilmeyenler için problemi anlatalım. Yeni bir yazarsınız. Hiçbir yayın evi, siz büyük bir şaheser yaratmadığınız sürece, kitabınızı bedavaya basmayacak. Kendi editor, basım ve benzeri giderlerini doğrudan faturalandırmasalar dahi, "ilk N kitabı satın almalısınız" şeklinde size yansıtacaklardır. Kaçışı yok. Kitap için satış fiyatı olarak 200TL belirleseler, ilk

Dijital Yayıncılık Üzerine

Dijital Yayıncılık Üzerine

Yeni kitabım "-miş" dijital platformlarda ön satışta. 1 Aralık'ta ise yayına giriyor. Peki bu ne demek? "-miş" için Türkiye'de basılı bir kitap olmayacak. Avusturalya, Avusturya, Belçika, Bulgaristan, Kanada, Hırvatistan, Kıbrıs, Çek Cumhuriyeti, Danimarka, Estonya, Finlandiya, Fransa, Almanya, Yunanistan, Macaristan, İrlanda, İtalya, Letonya,

Çözünmek üzerine

Çözünmek üzerine

Saat yok. Zaman yok. Gri bulutların engellediği güneşin yerini kestiremiyorsunuz. Rüzgârsız bir yağmur yağıyor. Siz denizin içindesiniz. Yüzünüz gökyüzüne dönük, kollarınız iki yana açılmış, hareketsiz bir şekilde, dalgasız denizde uzanıyorsunuz. Tatlı yağmur damlaları yüzünüze vuruyor. Damla damla.

En karanlık geceler üzerine

En karanlık geceler üzerine

Beş ay boyunca ev kirasını ödeyemedim. Elektrikler kesildi. Sular kesildi. Kış soğuğu. Karanlık oda. Gecenin karanlığında dışarıdaki sokak lambalarından içeri biraz ışık girsin diye perdeleri sonuna kadar açardım.

Kitap Tanıtım Notlarım

Kitap Tanıtım Notlarım

Diyelim siz de benim gibi kitap yazdınız ve bir sevinçle basacak yayın evi buldunuz! İşte o noktadan sonraki tecrübelerimi paylaşmak isterim.

Bir başka Demir Hikayesi

Bir başka Demir Hikayesi

Bir başka hikaye hazır. Daha sert. Daha kurgu. Daha hızlı. Daha dolu. Daha az ben. Daha çok Demir. Işıkları yakmadık. Perdeler açıktı. Sokak lambasının aydınlığı bize yetiyordu. Yatak odası bir uzak memleketti. Oraya kadar yetişemezdik. Kapıyı kapatır kapatmaz kemerimin tokasını çıkardı. Pantolonumu sıyırdı. Pantolonun içinden çıkıp arkamda yerde bıraktım. Montunu

Bazen iyi şeyler gerekiyor

Bazen iyi şeyler gerekiyor

Belki de göt olmak lazım. Yani böyle, esaslı bir şerefsiz, egoist, narsist bir herif olmak lazım ki insanların karşısına dikilip, ben buyum diyebilesin. Benim beğenilmeye hasret cümlelerim vardı. İnsanlar cümlelerimin yanından yürüyüp geçtiler. Dönüp bakmadılar. Ama diyorum yine de, misal diyorum, Oğuz Atay hiçbir kitabının ikinci baskısını göremedi. Tutunamayanlar ikinci

Kitap

Sözleşmeler imzalandı! Hadi bakalım bir bar hikayelesi gelsin.

Kafeden Notlar 2

Kafeden Notlar 2

Artık barlara çok gitmiyorum. Neden? Bilmem. Sanırım orası kaçtığım bir yerdi bana ait. Şimdi evde yalnız kalınca, ihtiyaç duymuyorum galiba. Ama yine de çıkmam gerek. O yüzden kafeye geliyor, bir Amerikano ısmarlıyorum. Karşımda, yanımda, yani burada olan diğer insanları izliyorum. Mesela karşımda bir masayı dört kişi paylaşıyor. Güney Asya'

Kaldırdığım içerikler hk

Kaldırdığım içerikler hk

Merhaba, Bir şeyleyle uğraşıyorum o yüzden içeriklerin bir bölümünü kaldırmam gerekti. Merak etmeyin, S.

Metro North Railroad

Metro North Railroad

Onu ilk gördüğümde -ve bu onu son görüşümdü- yer altında ıssız bir metro istasyonundaydım. Aslında, burası gündüzleri cehennem kadar kalabalıktır. Her yanda, bir başka treni yakalamaya çalışan insanlar, sıkışan kapılar, birbirini ittirenler, küfredenler, basık ve rutubetli havadan kaçmak istercesine çıkışı arayanlar. Her şey üstüme üstüme gelir. Kalabalık ve izbe bu

Lemniscate

Dışarıda sıcak ve saçma bir bahar havası. Yatak odasında kurulu portatif çalışma masası ve arkasında üstü çıplak, altında dandik mavi bir şortla oturan, ben. Geniş ve siyah bir masa. Neresinden baksan bu masa yatak odasının geri kalanıyla tezat. Ancak bu evde çalışabileceğim bir başka yere sahip olmadığımı düşünürsek, bir yere